De trend van de huidige samenleving is beleving. Ervaring en spiritualiteit zijn hot, religie en kerk oubollig.
Toch is de kerk door de eeuwen heen bij uitstek de plek geweest voor spiritualiteit, ervaring en beleving. 
Maar waar zijn die "schatten" van de kerk gebleven?
  • 12 januari: Welke schatten hebben we nog? Waardoor zijn ze onder het stof geraakt? -- Jan Greven
    Een goudmijn, dat was de bijbel. Vol met goud. Om het op te delven moest je de mijn in. Graven, een tekst uitpluizen. De dogma´s waren het goud. De kerk was de beheerder van de mijn. Een goede preek was het verslag van een mijnwerker en ging over de eeuwige God. Toch kent de bijbel ook een God die verdrietig is, of boos, die soms wel wil, maar niet kan vergeven. Een machteloze God, die ons meer aanspreekt dan de eeuwige God van vroeger. Het lijkt of we de oude mijn hebben verlaten en genoegen nemen met dagbouw. Goed? Onvermijdelijk? Of onmacht?
    [Theoloog Jan Greven was algemeen directeur van de IKON en hoofdredacteur van dagblad Trouw.]
  • 19 januari: De kerk leeft van verhalen -- Nico ter Linden
    De geloofsoverdracht stagneert. Dat is een complex verschijnsel, waarvoor geen eenvoudige oplossingen bestaan. De stagnatie is voor een deel een taalkwestie. Kinderen in onze van natuurwetenschappelijk denken doordrenkte cultuur schieten op steeds jongere leeftijd uit de eerste onbevangenheid en gaan kritische vragen stellen over de bijbelse (wonder)verhalen. Onze sens du mystère schijnt op steeds jongere leeftijd te moeten wijken. En (groot)ouders/opvoeders schieten veelal tekort om de volgende generatie in te wijden in de taal waarin de Schrift is geschreven (verhaaltaal, beeldtaal). Zelf zijn ze onvoldoende in die taal ingewijd. Hoe geef je die verhalen hun verhaalkarakter terug?
    [Ds. Nico ter Linden waagde in `Het verhaal gaat...´ een poging. En ook in zijn driedelige `kinderbijbel voor grote mensen´ met `Koning op een ezel´, `Het land onder de regenboog´ en `De profeet in de vis.´]
  • 9 februari: Historische kerken in het noorden: gebouwen, inrichting, beeldtaal --
    ​Justin Kroesen
    Het noorden van ons land is bijzonder rijk aan historische kerkgebouwen. Deze kerkelijke cultuurschat is van unieke betekenis voor de geschiedschrijving. De gebouwen en hun inrichting vormen een spiegel van het christelijk geloof door de eeuwen heen. Schilderingen, snijwerk en teksten brengen denkbeelden over God en de duivel, zonde en verlossing, goed en kwaad , hoop en vrees tot uitdrukking. Maar ook de ordening van de maatschappij in rangen en standen is aan de kerk af te lezen; niet alleen de verhouding tussen geestelijken en leken, maar ook tussen man en vrouw, rijk en arm.
    ​[Dr. Justin E.A. Kroesen is universitair docent voor de kunstgeschiedenis van het christendom aan de theologische faculteit van de Rijksuniversiteit Groningen.]
Foto
De Hervormde kerk van Zweeloo
  • 23 februari: In stilte bijbelwoorden ervaren -- Lucas Tiesinga
    We leven in een praat- en doecultuur. ​Maar waar leren we nog om innerlijk te zwijgen en te ontvangen? Door de eeuwen heen hebben mensen God gezocht door in stilte en rust de Bijbel spiritueel te lezen. In stilte bijbelwoorden ervaren is in dialoog gaan met jezelf, de ander en God. Om te ontdekken wat je raakt, wat dit zegt over je leven hier en nu, hoe dit doorwerkt in je leven en hoe je hier iets mee wilt gaan doen. De spirituele leespraxis van de Bijbel leert ons open, ontvankelijk, in rust en stilte te ervaren wat bijbelwoorden met ons kunnen doen.
    [Dr. Lucas Tiesinga is na een carrière in de gezondheidszorg nu predikant en geestelijk verzorger bij GGZ.]
  • 8 maart: Gelukkig kwam er iemand naast mij zitten -- J.C. de Raadt
    Over inhoud en verschillende vormen van troost, kansen en bedreigingen. Wat de kerk als troost aanbiedt lijkt in deze tijd steeds minder aftrek te vinden. Deze `troost der kerk´ vertegenwoordigt een andere wereld. Er is het gevoel dat (of het?) ook niet meer goed werkt. Als schat lijdt hij een verborgen bestaan. Mag troost zo enigszins uit het zicht zijn geraakt en het geloof erin ook niet meer heilig, binnen maar ook buiten de kerk wordt intussen getroost bij het leven. Zonder troost vaart niemand wel! Voldoen al die vormen echter aan wat werkelijk als troost gezien moet worden? En biedt deze nieuw gedolven schat juist ook weer niet kansen voor de kerkelijke gemeenschap?
    ​[Drs. J.C. de Raadt werkte bijna 10 jaar als gemeentepredikant. In 1987 maakte hij de overstap naar de geestelijke verzorging voor verstandelijk gehandicapten. Vanaf 1998 is hij geestelijk verzorger in de verpleeghuiszorg, bij Zonnehuis Oostergast te Zuidhorn.]
Foto
Zonnehuis Oostergast
  • 22 maart: Het geweten van de kerk -- Gerda Hoekveld-Meijer
    Het geweten van de kerk is een verborgen schat. Deze schat komt aan het licht als personen de moed hebben om hun religieuze en politieke leiders publiekelijk op hun ethisch falen te wijzen. Hoe? Door oog te hebben voor het profetische karakter van de Bijbelverhalen en deze verhalen te gebruiken als kritische spiegels waarin de eigen samenleving zich weerspiegeld ziet. Vondel was daar een meester in. Rembrandt overigens ook. Deze schat blijft begraven als men de Bijbelverhalen reduceert tot zalf voor de ziel en voorbij gaat aan hun hoge protestgehalte. Evenzo als men het politieke karakter van de prediking van Jezus ontkent of niet onderkent. Geen dogmatiek maar politiek op de kansel! Het een en ander wordt geïllustreerd aan de hand van een tekst van Vondel, een schilderij van Rembrandt en een verhaaltje van Marcus.
    ​[Dr. Gerda Hoekveld-Meijer, is sociaal geograaf en theoloog. Zij was tot 2005 werkzaam aan het onderwijscentrum van de Vrije Universiteit]
Foto
De God van Rembrandt
Copyright © Leerhuis Assen 2017